از فضاسازی برای تصویب CFT تا انکار وعده‌ها و فرار از مسئولیت!
محافل کارچاق‌کنی که به نیابت از غربگراها بر تصویب منویات FATF (از جمله الحاق به کنوانسیون CFT ) اصرار می‌ورزیدند، اکنون پس از تصویب دو بند پالرمو و CFT در مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌گویند این مصوبات، مشکلی را حل نمی‌کند!
چند روز قبل مجید انصاری معاون حقوقی ریاست‌جمهوری گفت: امیدواریم در FATF از لیست سیاه خارج و وارد لیست خاکستری شویم؛ هرچند با وجود تحریم‌ها، این مسئله خیلی کارایی ندارد.
این اظهارنظر آن هم پس از تصویب CFT در «مجمع» در حالی است که مدعیان اعتدال و اصلاحات شرط لغو تحریم‌ها را همکاری با FATF و تصویب لوایح مربوط به سی‌اف‌تی و پالرمو می‌دانستند؛ هرچند که تحریم‌ها در پسابرجام و با وجود اجرای 39 بند از 41 بند برنامه اقدام FATF، تقریباً سه برابر شده بود.
اما عجیب‌تر از اظهارات امثال آقای انصاری، تحلیل برخی نشریات زنجیره‌ای است که قبل از تصویب، مطالبه تصویب را داشتند و به مجمع فشار می‌آوردند ولی بعد از تصویب برای اینکه پاسخگوی انتظارات خودساخته باشند، می‌گویند تصویب دیرهنگام بوده و بنابراین مشکلی حل نمی‌شود! یکی از این رسانه‌های زنجیره‌ای حتی با زیرکی برای پاسخگو نبودن ادعا کرده که تصویب در مجمع اقدامی برای پاسخگو نبودن بوده است!
عصر ایران در مقاله‌ای با عنوان «تصویب دیرهنگام CFT؛ تلاشی برای فرار از مسئولیت آینده» نوشت: «تصویب لایحه مرتبط با کنوانسیون CFT در شرایطی صورت گرفت که فضای سیاسی و اقتصادی بیش از هر زمان دیگری تحت فشار داخلی و خارجی است. این تصویب دیرهنگام، در واقع حامل پیامی سیاسی به غرب است که می‌گوید «ما تنها در شرایط فشار، تصمیم‌های سخت را می‌پذیریم.». اما در کنار این تحلیل، یک نکته مهم دیگر هم وجود دارد؛ تصویب این لایحه بیش از آنکه ناشی از یک تغییر استراتژیک یا پذیرش واقعی ضرورت‌های بین‌المللی باشد، نوعی حرکت سیاسی برای «فرار از مسئولیت آینده» نیز هست. نهادهای تصمیم‌گیر و گروه‌های سیاسی با تصویب این لایحه، می‌توانند در آینده چنین بگویند: «ما آنچه لازم بود انجام دادیم؛ اگر وضع بهتر نشد، تقصیر ما نبود.» آنها می‌خواهند طوری صحنه را تنظیم کنند که در صورت بدتر شدن شرایط، انگشت اتهام متوجه عوامل بیرونی شود و نه تصمیم‌گیران داخلی. اگر اوضاع در آینده بهبود پیدا نکند، این گروه‌ها خواهند گفت: «اگر ما این لایحه را نمی‌پذیرفتیم، وضعیت بدتر می‌شد؛ حالا دیدید که با وجود تصویب هم غرب همکاری نکرد.» همان‌گونه که در مورد برجام نیز همین اتفاق افتاد. بعد از اینکه ایران و غرب به تعهدات خود عمل نکردند با استفاده از مکانیزم ماشه وضعیت به قبل از تصویب برجام بازگشت همین عده همایش برگزار کردند که دیدید گفتیم برجام به درد نمی‌خورد؟ خب مگر غنی‌سازی را در حد ۳درصد نگه داشتیم که توقع داشتیم برجام تحریم‌ها را بردارد؟
عصر ایران می‌افزاید: «حتی به فرض محال اگر تصویب لایحه به کاهش برخی موانع حقوقی و بانکی منجر شود که قطعاً نخواهد شد، باید پذیرفت که مشکلات اقتصادی کشور بسیار ریشه‌دارتر از آن است که با یک مصوبه بین‌المللی برطرف شود. تصمیم‌گیران این موضوع را به‌خوبی می‌دانند. بنابراین، تصویب لایحه بیشتر یک حرکت سیاسی برای «خالی کردن میدان مسئولیت» است تا یک اقدام ساختاری برای حل بحران. اتفاقاً اگر جایی در این کشور برای پاسخگویی وجود داشت باید همین اعضای مشخص‌کننده مصلحت را ردیف کنند و بازخواست کنند که چرا در دوران روحانی این لایحه را تصویب نکردید. این تصویب نه نشان‌دهنده تغییر راهبردی در سیاست‌خارجی است، نه گامی اساسی برای اصلاح ساختار اقتصادی؛ بلکه تلاشی است تا فردا، وقتی اوضاع وخیم‌تر شد، هیچ‌کس متهم اصلی نباشد. در واقع، CFT تبدیل به سپر سیاسی آینده شده است؛ سپری برای پنهان کردن تصمیم‌گریزی و مسئولیت‌ناپذیری مزمن در ساختار تصمیم‌سازی کشور».
باید از کارفرمایان رسانه‌های زنجیره‌ای (و نه میرزا نویس‌های آنها) سؤال کرد که اگر تصویب CFT را بی‌فایده می‌دانستید، چرا ظرف چند ماه گذشته بیشترین فشار را به مجمع برای تصویب آن آوردید و چرا به دولت فشار آوردید تا ضمن تقدیم نامه به رهبر انقلاب، درخواست بازگشت لایحه مذکور به دستورکار مجمع را مطرح کند؟! شما همان‌هایی نبودید که همین چند ماه قبل ادعا می‌کردید با تصویب دو لایحه پالرمو و CFT، تعاملات اقتصادی و مالی و بانکی خارجی تسهیل می‌شود؟ حالا که مجمع در اثر مشورت غلط و آدرس گمراه‌کننده شما، این دو لایحه را تصویب کرده، چرا زیر وعده و تعهد خود می‌زنید اما به جای شرمندگی و عذرخواهی درباره گفتن یک دروغ دیگر، فرار به جلو کرده و تصویب‌کنندگانی را که به حرف شما اعتنا کردند، متهم می‌کنید؟! آیا این هم نشانه دیگری از بی‌اخلاقی و مسئولیت نشناسی شما نیست؟
شما همان‌هایی هستید که تا همین چند ماه قبل وانمود می‌کردید توافق با ترامپ و سرازیر شدن چند هزار میلیارد دلار سرمایه خارجی به ایران نزدیک است، اما هنگامی که ترامپ خیانت کرد، به جای حمله به او، مجدداً به تخطئه دولت و نظام پرداختید که چرا مذاکرات را گسترده‌تر نمی‌کند و امتیازات فراهسته‌ای نمی‌دهد؟! شما همان جماعت وطن‌فروشی هستید که موشک و توان نظامی و میدان را به دروغ در مقابل دیپلماسی و اقتصاد و معیشت گذاشتید و هم به دیپلماسی و اقتصاد و معیشت آسیب زدید و هم به امنیت و اقتدار کشور.